Componist en muzikant Monty Adkins heeft een voorkeur voor subtiele, zich traag veranderende geluidslandschappen. Fragile. Flicker. Fragment biedt, zeker in het eerste deel van de cd minimalistische, in zichzelf gekeerde stukken. Adkins creëert vooral een soort auditieve textuur uit zacht krakende en ritselende elektronica, subtiel gruizige klanken, tinkelende klanken en golvende, zwevende geluidslijnen. Af en toe is er de suggestie van een melodie, maar meer ook niet. De tracks zijn mooi en sfeervol, maar het gevaar loert dat de sfeer al te zweverig en onthecht wordt. Juist als de luisteraar zich dat bedenkt, introduceert Adkins een trage, lamenterende melodie die klinkt als gespeeld op een accordeon (Suspended Edges). Langzaam doen de elektronische ritsels weer hun intrede en het accordeongeluid wordt in lagen vervormd en herhaald, tot een steeds dichtere brei ontstaat. In het vervolg keert Adkins terug naar meer ambient-achtige composities, maar de sfeer is duisterder. In de op een na laatste track Torn Mosaic gebruikt hij nog eens de accordeon voor een melodie, gecombineerd met elektronisch geritsel en gekraak, en pulserende, krakende elektronicalijnen. De lichtheid heeft ook hier plaats gemaakt voor een donkerder en dichtere textuur. Adkins sluit af met Memory Etching waarin de meer tinkelende geluiden van de aanvang terugkeren, in combinatie met wat duisterder ondertonen en wat nadrukkelijker flarden van elektronische geluiden. Fragile. Flicker. Fragment is ingetogen, subtiel, afwisselend, zich ontwikkelend en een eigen universum. Een fragiel universum van flikkerende fragmenten.