Lawrence English heeft al vaak inspiratie voor zijn muziek gezocht in de natuur en de seizoenen. Op platen als ‘A Colour For Autumn’, ‘Kiri No Oto’ (‘het geluid van mist’) en ‘For Varying Degrees Of Winter’ vertaalde hij de wereld om hem heen naar vaak overweldigende soundscapes, drones en ambient. Ook ‘The Peregrine’ valt in die categorie. De muziek is gebaseerd op een gelijknamig boek uit de jaren 1960. De auteur, J.A. Baker, beschrijft daarin op een poëtische, persoonlijke en haast rituele wijze zijn observaties van een paar slechtvalken. Net zo zeer als over de vogels, gaat het boek over de wildheid van de Engelse natuur en is het een treurzang op het verdwijnen daarvan. English werd gegrepen door het meeslepende werk, en baseerde er een heel album op. ‘The Peregrine’ vangt aan met een majestueuze stapeling van ijzige synthesizers waarbij we haast vanzelf het beeld krijgen van de vogels, hoog door de ijle lucht scherend. Onopgemerkt doen lage bastonen hun intrede, en verschuift de sfeer naar een meer aards, ruwer geluid. Het kan door het vinyl komen het album is alleen uit op lp maar het lijkt er op dat English minder aandacht heeft besteed aan de perfecte productie die zijn platen normaal siert. Dat geeft de muziek een rafelrand van licht vervormde tonen die wat warmte brengt in het verder koele geluid en de ruwe kanten van de natuur lijken te symboliseren. Hoe voor de hand liggend (of pathetisch) het misschien ook moge klinken: ‘The Peregrine’ is de perfecte soundtrack voor een groots landschap, doorkruist door twee fiere roofvogels.