De jaren 1950 hebben we niet zelf meegemaakt, al zijn we dan misschien een stuk ouder dan de gemiddelde Gonzo (circus)-lezer. Wel luisteren we af en toe met plezier naar liedjes uit die tijd, bij voorkeur op zondagochtend. Even bekomen van het vele gitaar- en ander lawaai dat in huis meestal door de luidsprekers vliegt, even bekomen tout court. We vernamen dat drie jonge deernes dit jaar The Bandana Splits hadden opgericht, met de bedoeling liedjes te brengen in de trant van The Ronettes en The Andrew Sisters, dus wilden we die plaat wel eens horen. Sam ook duidelijk, want Sam Cohen produceerde niet alleen de plaat, hij bespeelde tevens alle instrumenten. Annie, Dawn en Lauren uit Brooklyn, New York, zorgen voor de harmonische zang en ze doen dat eigenlijk uitermate goed. Zeker gezien ze het ook doen als in lang vervlogen tijden: gezamenlijk rond één microfoon, en soms heel verschillende zanglijnen volgend. Bewonderenswaardig noemen we dat hier. Dat niet alle liedjes beresterk zijn, is hen vergeven. We amuseren ons namelijk rijkelijk telkens we dit cdtje opzetten. En staan telkens weer verrast als ze a cappella You Dont Have To Be A Baby To Cry vertolken, een song die ze leerden van Laurens moeder en die een cover is van The Caravelles, het grote voorbeeld van The Bandana Splits. En laat die song nu net op zon oude verzamelplaat staan die hier op zondag wel eens de draaitafel siert.