Ólafur Arnalds situeert zich al jaren in de voorhoede van de neoklassieke muziek. Hoewel: neoklassiek? Arnalds trekt geen harde lijn wat dat betreft. Hij integreert elementen uit de romantiek, maar net zo goed uit minimalisme, popmuziek en IDM. Het gevoel lijkt nog het belangrijkste instrument voor deze IJslander. Vanuit zijn huiskamer werd begin oktober één week lang elke dag een track de wereld ingestuurd in de reeks Living Room Songs, met gratis downloadoptie, maar wie prijs stelt op een tastbaar exemplaar, zal ook een release in de winkel vinden rond Kerst. Living Room Songs is overigens een vervolg op Found Songs, een gelijkaardig experiment van zijn hand uit 2009. Fyrsta opent, en was het vertrekpunt na een creatieve block in Los Angeles. Stilte is aanvankelijk een steunpunt in het met piano, cello, viool en altviool openende Near Light, waarna synths en IDM-ritmes de ruimte vullen richting popmuziek. Strijkers gaan vervolgens aan de haal met Film Credits, meteen de lijnen van Arnalds recente Lynns Theme doortrekkend. Tomorrows Song zegt het dan weer met piano alléén, en legt ideeën vast uit een improvisatiesessie in Berlijn. This Place Is A Shelter en vooral Lag Fyrir Ömmu weten met hun vioolspel te ontroeren, Ágúst is een wat minder diep doordringende oefening in het verbinden van stilte en melodie, modern en klassiek. Hoe dan ook, op een heel slimme manier weten Arnalds en Erased Tapes hiermee verder de aandacht voor neoklassiek te vangen. Anders gezegd: in een vandaag door velen gevoerde oefening om tijdloze muziek met de geest van de tijd te verbinden, is Arnalds in alle bescheidenheid een grote naam.