De platenhoes doet je weliswaar denken aan een ‘foute’ ambientplaat, het geluid houdt zich nog steeds vast aan de ambientesque toets van het debuut, maar het Brits/Italiaanse duo Walls heeft met ‘Coracle’ een meer dan verdienstelijke opvolger gemaakt.
Terwijl op het titelloze debuut het duo nog een beetje richtingloos door de hogere elektronica-sferen zoefden, hebben Alessio Natalizia en Sam Wils een duidelijkere richting gekozen die wel eens durft afdwalen naar de dansvloer. Vooral de eerste tracks ‘Into Our Midst’ en ‘Sunporch’ zijn instrumentale, op zachte beats voortgedreven klanklandschappen die als een zonnige ochtendnevel over je huid strijken. Zacht en onopvallend lijkt de boodschap. Tegelijkertijd kruipen de songs toch diep onder je vel, als een verslavende en wazige roes. Walls laat zich dan ook graag omschrijven als shoegaze elektronica. Starend naar een flikkerend scherm, de meest vloeiende en dromerige sferen scheppend, waarin Detroit techno, Chicago house en synthpop het krautrock-element zachtjes verleiden op te gaan in een bescheiden wall of sound. Meestal, want op ‘Il Tedesco’ komt het duo opvallend stevig naar hun normen dan uit de hoek om dan het hedonistische ballet te bedaren met hun warme, impressionistisch aanvoelende melodieën. Heel even waait de beginnersjarengeest van Sigur Rós door de boxen (‘Raw Umber/Twilight’ en ‘Drunken Galleon’), maar de muziek van Walls maakt je vergevingsgezind. ‘Coracle’ brengt net dat beetje extra zomer in deze donkere herfstdagen. Mede daardoor uitermate begeerd.