Miracle Fortress aka Graham Van Pelt uit Montreal, Canada heeft vier jaar na het debuutalbum Five Roses weer een plaat uitgebracht. Een hypnotiserende mix van Talking Heads en Depeche Mode, die het vooral moet hebben van stug doorgevoerde herhaling, crescendos, felle staccato gitaarakkoorden en dromerige, licht nerveuze zang. Ook zitten de liedjes tussen het popformaat en de opbouw voor een daverende technodeun in, die echter nooit van de grond komt. En dat die lang uitgesponnen verwachtingen die bij een intro horen nooit ingelost worden, is prettig te noemen zo blijf je bij de les en verzand je langzamerhand in iets van een popsong. Uitstapjes naar wat meer sferische stukken met elektronica gaat Miracle Fortress zeker niet uit de weg, en passages met rondstuiterende elektronische jaren 80 toms klinken zelfs prachtig. Sowieso heeft de producer een flinke 80ies-tik meegekregen, gezien de ritmes en de zang. Goed gejat allemaal. De meeste liedjes en de zang daarbij blijven veelal in hetzelfde ritme en dezelfde toon hangen, maar worden mooi afgewisseld met tracks die louter voortdrijven op elektronische pulsen.