Wereldmuziek klinkt mij altijd in de oren alsof de gebruiker van de term in de eigen (Westerse) cultuur veel onderscheid in muziek hoort, en daarbuiten alles van eender exotisch gehalte vindt. Voor het gemak spreekt hij/zij maar niet over Derde Wereldmuziek. Als de term wereldmuziek geldend is, dan misschien bij een cd als 11 Songs. Dit betreft een samenwerkingsproject van de saxofonisten Luc Mishalle en Trevor Watts (beide uit de improvisatie- en hedendaagse muziekhoek), de djembéfola Adama Dramé, de blazers van Marockin’ Brass en het percussie-ensemble Foliba. Hoewel hier de ritmes van West-Afrikaanse percussie (mandinque), Marokkanse soefi-muziek (gnaoua), hedendaagse muziek en improvisatie met elkaar worden verbonden, klinkt het resultaat geheel organisch, alsof achtergronden volledig oplossen in een, tja, wereldmuziek. De basis wordt telkens gevormd door de swingende percussie van djembés, de doun doun en de marimba-achtige balafon, waarover een blazersfront met maar liefst drie saxofoons, een trompet en een soesafoon strakke unisono partijen spelen. Dit vormt dan weer het uitgangspunt voor polyritmische accenten en jazzy improvisaties van de blazers. De eerste tracks van 11 Songs gaan er swingend vandoor (op een huppelende paardendraf), ingevuld met bijzonder mooie solos op sax en balafon. Ook voor de percussionisten is ruimte om fraaie solos neer te zetten. Een vlechtwerk van patronen, van traditie en contemporain, van strakke structuren en uitbundige improvisaties maken ook als het gezelschap na verloop van tijd wat gas terugneemt een vrolijk stemmende, swingende cd.