Instrumentale psychedelische spacerock uit Somerset, en dat sinds 1983, dat zijn de Ozrics. Een resem bezettingswissels doorheen de jaren hebben nauwelijks iets aan de intenties en de sound van de band veranderd. Ed Wynne, wiens broer, bassist en mede-Ozric Roly stierf in 1999, is het enige lid van de band die er al van het begin bij is. Voor dit album zijn de Ozrics een kwartet en presenteert de band ons net iets meer dan een uur meer van wat we van de band kennen. Negen uitwaaierende spacejams met hier en daar wat ambient, kronkelende gitaren en aan rave verwante synthrock die lekker doordendert. Waarom de band eigenlijk de nummers van elkaar losmaakt, is ons een raadsel. Paper Monkeys is een lange trip waar ons onmiddellijk een zwerm met dreadlocks versierde krakers voor ogen komen. Lieve mensen die al een jaar of zes geen bad meer zagen, een joint in de muil, meetrommelend op een denkbeeldig percussie-instrument. Hier en daar kiest de band voor een meer dubby aanpak (Knurl), maar meestal is dit aan Steve Hillage verwante spacerock met progressieve elementen die eigenlijk op een podium het best tot zijn recht komt. Op cd klinkt het allemaal wel ok, maar de hippiesfeer die de band live creëert, kunnen we zelf niet produceren. Te weinig bloemetjesjurkjes in de buurt, te veel punkplaten in de kast. En we denken voortdurend aan de trippy geluiden van The Orb, al is daar uiteraard niets mis mee. Ozric Tentacles blijft voornamelijk een festivalband, is het altijd geweest, zal het altijd blijven. En nu en dan een plaat, zo ongeveer evenveel als het aantal jaren dat de band bestaat, kunnen de fans alleen maar toejuichen.