Ha, Rob Crow. Robertdale Rulon Crow. In welke groep heeft hij zijn eerste veertig levensjaren niét gespeeld? Heavy Vegetable en Thingy zijn enkel de meest geslaagde van de tien à twintig groepen die hij ooit oprichtte. En dan is er natuurlijk nog Pinback, zijn samenwerkende vennootschap met Zach Smith van het legendarische Three Mile Pilot, en zijn handigste carrièrezet tot nu toe. Het is de enige groep waarin Crow niet domineert, maar zijn grootste talent, het verzinnen van catchy melodieën, koppelt aan dat van Smith, die het meer moet hebben van intensiteit, vakmanschap en kwaliteitscontrole. In Crows ander projecten, en des te meer op zijn soloplaten, ontbreekt het daaraan. Als het aan hem lag, zou hij elk half ideetje en elke leuke grap (denk aan het schuldig pleziertje Goblin Cock) zo snel mogelijk op plaat gooien. En dat is ook hier weer het geval, op de tweede soloplaat He Thinks Hes People. De tracks zijn kort, afwisselend poppy en punky, zijn vlot meezingbaar, en vervliegen even snel als ze gemaakt zijn. Kwaad kan het allemaal niet, maar wie van plan was zich te laten verleiden door een marketingstickertje als Rob Crow of Pinback denkt beter twee keer na voor hij zijn rekening plundert.