Over het korte leven van Bryn Jones is al veel gezegd en geschreven. Sinds een paar maanden is er zelfs een heuse Muslimgauze Preservation Society in het leven geroepen om onuitgebrachte opnames in gelimiteerde, kunstzinnige oplages (zoals papyrus hoesontwerp uit het bevrijde Egypte!) aan de man te brengen. Tussen 1993 en 1998 was John Delf de vaste producer die Jones bijstond in de Cutting Rooms Studio in het Abraham Moss Centre te Manchester, waar talloze opnames voor albums plaatsvonden en het Muslimgauze geluid werd gevormd. Delf bewaarde de originele banden met als gevolg dat hij door de Society eind 2010 werd benaderd. De titel refereert zowel naar het Abraham Moss Centre als ook de Abraham moskee in Jeruzalem, de rustplek van de Bijbelse Abraham. Genoeg over de achterliggende context; het krachtige geluid bewijst zichzelf in een onafgebroken sessie van een dik uur -geen lange politieke titels ditmaal-. Jones vlecht een tapijt aan duistere hiphopbeats in Arabische sferen met schreeuwende pauwen op de achtergrond. Daarna gaat het naar industriële dub waar het tempo snel omhoog gedraaid wordt; dubtechno, of dubstep? Het zijn termen die geen houvast kunnen vinden in deze krachtige tijdloze compositie met een flinke omzeiling van kaders en oogkleppen. Het geluid blijft broeierig en resonerend tot op het eind, met flarden van gejoel, geschreeuw en toespraken op het tokkelende ritme van een taqsim. Het geluid van een postmodernistische Arabische wereld waarvan Jones de lente nooit zou meemaken. Een sessie van zeer sterke geluidskwaliteit en wie het weet, kan het maar beter kopen. Ten slotte nog een teaser voor de echte fans; binnenkort verschijnt het boek ‘Muslimgauze: Chasing The Shadow Of Bryn Jones’ van de hand van Delf. Nee, rust in het hiernamaals is er voorlopig niet voor Muslimgauze.