Sonic Youth mag dan net om relationele redenen de pijp aan Maarten hebben gegeven, het geluid dat ze mee vorm gaven en dat in de jaren 1990 tot volle wasdom kwam, zal ons waarschijnlijk tot in het einde der dagen achtervolgen. Zeker nu de nostalgie naar de jaren 1990 de mainstream bereikt heeft. Het Oostenrijkse Killed By 9V Batteries werkt al sinds 2002 aan hoekige noise pop. En ja, Thurston & Kim, Dinosaur Jr., Pavement, zelfs een vleugje The Smashing Pumpkins op hun dromerigst, het is er allemaal in te horen. Voor wie het allemaal meemaakte in zijn tienerjaren blijft het moeilijk weerstand bieden aan de over-de-top bevlogenheid, de dwarse, plagerige humor en de opwinding van de betere stop-start-dynamiek. Maar is het meer dan een nostalgietrip? De band heeft in ieder geval zijn best gedaan. Voor derde plaat The Crux huurden ze producer Patrick Pulsinger in, de technoproducer die ook werkte met Hercules and Love Affair. Het is een dappere stap, maar wij denken toch dat Pulsinger zich wat te veel heeft ingehouden: meer dan wat samples en voorzichtige lagen synthesizer lijkt hij er niet in gestopt te hebben. Bands als het Utrechtse Lost Bear of No Age lukt het dan toch beter om aan een geluid als dit een hedendaagse slinger te geven. The Crux is een uitstekende genre-oefening, maar er is voorlopig nog te veel prachtigs in dat genre om al te lang stil te staan bij deze band, helaas.