Ook het jonge Londense vijftal S.C.U.M. (Society for Cutting Up Men) laaft zich op hun licht melodramatische debuut aan de Heilige Koe van de jaren 1980, namelijk postpunk (met de blik op The Psychedelic Furs en Echo & The Bunnymen), ditmaal royaal aangevuld met flarden noisy shoegaze, gothic, britpop genre Suede en Placebo, no wave en indie. Niets mis mee want dat is bij min of meer gelijkaardige bands als bijvoorbeeld The Horrors of Chapel Club en The Chapman Family niet anders. De sterkte van Again Into Eyes zit hem gelukkig in de kwaliteit van de songs. Het is geen toeval dat S.C.U.M de eerste band is die Mute binnenlijfde nadat dit semi-legendarische label zijn onafhankelijkheid had herwonnen. Prima nummers als Faith Unfolds, Days Untrue, Cast Into Seasons of Amber Hands snoeren critici alvast de mond. Die beweerden namelijk aanvankelijk dat het moderne, überhippe en dus in hun ogen pretentieuze geluid van de band in combinatie met een openlijk geflirt met Kunst en Mode in de eerste plaats een gebrek aan inhoud en diepgang moest camoufleren. Again Into Eyes is dan ook het bewijs van hun grote Ongelijk.