Italië. Niet direct een land dat wij in verband brengen met de meest boeiende rockmuziek. Ja, er is natuurlijk Zu en er is Giardini di Miró. Maar dan gaapt al een klein beetje de grote leegte voor ons. Waarschijnlijk zeer ten onrechte, maar goed. Of deze band uit Cosenza, in het diepe zuiden van Italië, veel verandering in ons vooroordeel gaat brengen durven we te betwijfelen. De band steunt op gitaar, synths en vaak spaarzame drums om hun derde album tot een goed einde te brengen. Maar echt veel spannende muziek horen we niet. Het spannendste nummer van het album is misschien nog Echoes From My Brain met zijn strakke ritme bij het begin van het nummer en zijn dan licht ontsporende drums en gitaren vanaf de tweede helft. Maar verder worden we niet echt geweldig opgewekt van deze plaat. Iets wat trouwens niet verbetert als we nog eens een blik werpen op de spuuglelijke hoes. Hoezo, Italië is een modebewuste natie?