Het leven is niet makkelijk wanneer je ooit briljante, genre-bepalende platen maakte. Alles wat je daarna doet, wordt ermee vergeleken, en het is maar weinigen gegeven om in hun carrière twee keer zon periode te hebben. Oval maakte in de jaren 1990 Wonhton, Systemisch en 94 Diskont, en vond en passant glitch uit door in hun elektronica het kanselement te introduceren middels kapotte apparatuur en opzettelijk beschadigende cds. Het niveau van dat drietal werd nooit meer geëvenaard, en na lange afwezigheid verscheen in 2010 O (zie GC#99), waarop Markus Popp, al jaren het enige overgebleven Oval-lid, zichzelf opnieuw uitvond. Hij kocht een pc, maakte alleen maar gebruik van presets, en introduceerde drum en gitaar voor een meer “organisch geluid. Desondanks wist hij ons het verleden niet te doen vergeten, en met DNA lijkt hij nu een ultieme poging te doen om dat verleden af te sluiten. De plaat was oorspronkelijk bedoeld te verschijnen voor O, en te dienen als een afscheid van de ‘elektronische fase’ van Oval. De cd bevat 25 nummers waarvan ongeveer de helft eerder verscheen op verzamelaars en minder bekende Oval-releases; de rest werd nog nooit uitgebracht. De nummers komen uit verschillende fases van de band, de glitch van de eerste albums, de noisy elektronica van Ovalcommers, en wat klinkt als de aanloop naar O. Bij de cd hoort ook een dvd, met daarop van alles en nog wat: een documentaire, tien bonustracks, Oval-sequencer software en een bibliotheek met meer dan 2.000 samples uit de bands historie, waarlijk Ovals dna. Er zit een boekje bij waarin David Toop de band ongetwijfeld in breed muziekhistorisch perspectief plaatst. Maar of Popp ooit nog aan die historie weet te ontsnappen, valt te bezien.