Nog zo´n post-Californische lofi shoegaze plaat met folkinvloeden en een subtiel maar scherp politiek randje (‘Iran Then, Iraqognized He’) dat de ingezette weg van EMA vervolgt. Een diepe zucht voor platgetreden paden? Nee natuurlijk niet! Die weg is nog zo hobbelig als een bijna vergeten paardenspoor. Meghan Remy, alias U.S. Girls, doet dan ook, zonder zich van iemand iets aan te trekken, gewoon haar eigen ding op een plaat die bijna drie jaar in de maak was. Haar hoge en ietwat schelle stem, in combinatie met een nog scheller synthgeluid op nummers als ‘State House (It´s A Man´s World)’ en ‘Island Song’, doen eigenlijk nog het meest denken aan het oude ‘West Indian Girl’ van Mariqueen Maandig. De sirene-achtige drones, met ‘Sinkhole’ als bijna orkestraal aandoende uitschieter, zijn glorieus en de nu-gaze cover van de late 1990 R&B hit ‘The Boy Is Mine’ van Brandy & Monica kun je niet anders dan subliem noemen. De ‘cleane’ folkafsluiter ‘Peotone’, met een zware reverb en al net zo zware Southern drawl, is even toepasselijk als aangenaam verrassend. Enig minpunt? Met amper 26 minuten smaakt ‘U.S. Girls On KRAAK’, als geslaagde reboot van U.S. Girls, vooral naar meer. Hopelijk duurt het dan ook niet nog eens drie jaar voor we weer iets van Remy vernemen.