De Canadezen van Fuck The Facts zijn al aan hun negende album toe, hun derde voor Relapse. In de tussentijd hebben ze nog niets aan geweld, heftigheid en maatschappijkritiek ingeboet. Opgericht in 1998 in Ontario is het nog steeds Topon Das die de scepter zwaait over de band. Het is dan ook ontegensprekelijk zijn geesteskindje. Begonnen als een soloproject gefocust op grindcore evolueerde de band tot het huidige kwintet waar grind, death metal, metalcore en experiment hand in hand gaan. Doorheen de jaren was Das niet vies van uitstapjes naar noise, disco en jazz en dat zit allemaal op één op andere manier in dit Die Miserable. Groot verschil met veel grindcorebands is dat de songs hier wel een aantal minuten duren. Acht songs, vijfendertig minuten, waarvan een track als Census Blank meer dan zes minuten duurt. Gooi daar de extra troef van de stem van Melanie Mongeon aan toe, de enorme variatie en de explosieve kracht van de hardere stukken, en we hebben te maken met een band die zich weet te onderscheiden van de rest. Niet dat dit gemakkelijke muziek is. Complexiteit zit ingebakken in s mans genen en hij kan met Fuck The Facts moeiteloos concurreren met Pig Destroyer en Agoraphobic Noisebleed, twee bands die ook voortdurend de grenzen van de grindcore verleggen. Vermoeiende plaat, dat wel.