Sissy & The Blisters komt uit Guilford, in Engeland uiteraard. De vijf songs op deze ep klinken namelijk zo Brits als maar kan. Arrogant, punky, melodieus, lekker in het gehoor, even snel weer vergeten. De laag resonerende stem van James Geard zet de band meteen een stapje dichter bij Editors en dat is zeker zo met het titelnummer waar de tristesse van veel jaren 1980 new wave bands doorheen sijpelt. In afsluiter Mystics zitten vette gitaren en een licht psychobillysfeertje, en tussenin horen we regelmatig dezelfde no-nonsense en fuckoff-houding van The Jesus And Mary Chain. Leuk is zeker dat benevens twee gitaren en drums nergens een bas te horen is, maar wel gebruik wordt gemaakt van frivole orgellijnen en veel cymbalen. Het geeft de vijf songs net dat tikje origineels die veel bands in het Britse poplandschap ontberen. Groot zal deze band op het vasteland nooit worden, daarvoor is het teveel een echte Britse hypeband. De liedjes zijn echter wel degelijk en hoe meer het schijfje zijn rondjes draait, hoe leuker we de liedjes vinden. Waren we dertig jaar jonger, we zouden de band misschien wel blijvend onthouden.