Montalvo, Californië. Er was een platenwinkel waar drie vrienden al een hele tijd werkten. De drie speelden al meer dan tien jaar in bands alvorens samen te gaan jammen. Dat beviel dusdanig dat de andere bands andere leden konden zoeken en The Fucking Wrath werd opgericht. In 2007 resulteerde dat in een debuut, Season Of Evil, weliswaar in een beperkte oplage van vijfhonderd stuks. Platen maken is niet het hoofddoel van het kwartet (er werd nog een mannetje aan toegevoegd, van buiten de platenwinkel). Op het podium en gaan, dat is het hoofddoel, en dat minstens 150 keer per jaar, met Tragedy of Blue Cheer, het maakt hen niet uit. En nu is er eindelijk een nieuwe plaat en er is duidelijk aan te horen dat de mannen zeer goed op elkaar zijn ingespeeld, heel wat ervaring hebben opgedaan en zich niet op één genre willen vastpinnen. Doom, vroege hardrock, rock-n-roll en wat hardcore: het zit er allemaal in. Een band die ons telkens weer door het hoofd schiet als we deze cd beluisteren, is Prong. Dezelfde gedrevenheid, dezelfde snelheid en tempowisselingen, hetzelfde gevoel voor melodie en verslavende deuntjes. Acht stuks in veertig minuten, net genoeg om de hele trukendoos te etaleren zonder in herhaling te vallen. Elks doet het in net iets meer dan twintig minuten, met zes nummers. De band uit Brooklyn is duidelijk kort van stof, zelfs voor hun debuut. De heren gaan er meteen goed vandoor, en net als we denken dat we alleen maar een sludgy soort hardcore gaan horen, komt de punk en de psychedelica om de hoek piepen. De zang valt ietwat tegen, tot we doorkrijgen dat er eigenlijk een verhaal loopt doorheen de songs. Een planeet wordt overvallen, het oorspronkelijke volk wordt naar de zon gekatapulteerd, wordt nipt gered en besluit wraak te nemen. Het zou een synthesizerplaat geweest kunnen zijn, maar Elks speelt liever muziek als Kylesa en merkt dat hun obsessie met science fiction ook in deze context heel goed werkt. Enig minpuntje misschien is de korte duur van de plaat. Al zou het net zo goed kunnen dat Elks ten einde was inzake muzikale ideeën. Vernieuwend is de band alleszins niet, en ze zijn heel wat minder stonergetint dan het gros van de releases op Tee Pee.