Abwärts, ooit een iconische band uit Hamburg waar indertijd Mark Chung en F.M.Einheit deel van uitmaakten (Einstürzende Neubauten) en die een paar klassiekers in de Duitse postpunkgeschiedenis op hun naam hebben staan (Der Westen Ist Einsam bijvoorbeeld) is er opnieuw. Al een tijdje eigenlijk, en het is zelfs hun eerste reünie niet. Maar wat heet, want behalve Frank Z is er niet veel sprake van oerleden. En ook niet van veel kwaliteit. Spielerei moet de boel redden: elke drie songs tien seconden War van Edwin Starr bijvoorbeeld, hier en daar een discosample, een mislukte cover van Sonic Reducer van Dead Boys en veel machogedoe. Maar ja, Rod Gonzales (Die Ärtze) en Dog (H-Blockx) maken ook niet onmiddellijk deel uit van ons lijstje favoriete bands, zelfs als het om Duitse bands gaat. Het toilet op de hoes zegt al veel, maar daar kan de cd niet in. In het onze ook niet, de riolering deugt niet en de loodgieter heeft nooit tijd. Een klootgieter dus, net zoals dit een kloteplaat is. Wat een idee van mezelf om deze aan te vragen, met een portie nostalgische klanken in gedachten.