Neofolk wordt al te vaak in verband gebracht met bleke, geüniformeerde en met runen behangen oorlogsaanbidders, en daar wil de drummer van Gaë Bolg ook met zijn derde album verandering in brengen. Hoewel er nog steeds enige religieuze melancholie doorsijpelt, roept de Franstalige Middeleeuwse volksmuziek (stemmen, percussie, viool en een arsenaal blaasinstrumenten) van 23 Trublion 23 eerder associaties op met een kasteelfeest. Dranken, speenvarken, dronken gezangen en een blozende abt die een dienstmaagd in haar billen knijpt. Maar één keer schalt ook hoofse noise door onze boxen. Ook het artwork lijkt een lange neus te maken naar de doodernstige scene: een groepslid houdt een prei in aanslag als ware het een dolk, en op de achterkant vinden we een koppeltje nichterige versteende soldaten. Net als bij Gaë Bolg (zowat elk groepslid werkte trouwens aan deze cd mee) of de alpenfolk van Sturmpercht consumeren we dit soort muziek liefst in kleine dosissen terwijl we tien kelken rode wijn drinken, een kippenbout afkluiven en luid boeren.