We kennen allemaal het Vegetable Orchestra, een Oostenrijkse band die groenten en fruit gebruikt om avant-gardistische muziek te maken. Wie kinderen heeft, kent waarschijnlijk ook het begrip fruitdag, dagen waarop de kinderen een stuk fruit (al dan niet verplicht) moeten meebrengen naar school om tijdens de speeltijd te verorberen in de plaats van een koek. Hier hebben we echter geen Allen Bleyle, een in Los Angeles woonachtige vegetariër die in eerste instantie in scholen liedjes ging spelen en er nadien een cd mee vulde. Liedjes over de geneugten van fruit en groente uiteraard, gebracht op een uitermate ludieke manier die heel geschikt is voor kinderen vanaf de leeftijd dat ze gewone maaltijden mee kunnen eten. Het muzikale kleedje dat de man gebruikt, is meestal relatief simpele lo-fi, veel akoestische gitaar opgefleurd met allerlei tierelantijntjes om het speelse karakter nog extra te verhogen. Eigenlijk doet de man, met een achtergrond in de indie, het op een naïeve manier zoals we die ook kennen van Jonathan Richman, waar hij de muzikale gekte van The Bonzo Dog Doo-Dah Band mee vermengt. Of hoe de ontmoeting van pindas met boter en gelei verloopt, om samen te smelten tot pindaboter (Peanut Butter And Jelly How They Met Song), de verheerlijking van bananen of tomaten, The Stone Fruit Salute met de verheerlijking van steenvruchten, leidt tot een nieuw beroep voor deze kerel: nutrition musician. Informatief bij ogenblikken, grappig over de hele lijn, een beetje kinderlijk ook, en, ware het in het Nederlands, ook leuk voor onze kinderen. Nu alleen echt geschikt voor wat oudere kinderen .