Toen we Tunng een vijftal jaar geleden voor het eerst spraken, net na de release van hun debuut Mothers Daughter And Other Songs, was het nog het project van Sam Genders en Mike Lindsay. Op die plaat versmolten ze elektronica en folk tot een knisperend warm geheel. Ondertussen is de band twee albums verder, Sam Genders trok zich terug en ook live groeide de band. De laatste keer dat we ze zagen, was het een hecht geheel geworden dat naast knapperige elektronica en folk ook flinke lappen lawaai tevoorschijn toverde uit zijn instrumenten. Gedurende die vijf jaar werd de band ook regelmatig uitgenodigd in de studio’s van de eerbiedwaardige BBC. Dit album vormt de neerslag van die sessies. Er staan versies op van nummers die we al kennen, zoals Bullets en Jenny Again. Het beste nummer op het album – Tamatant Tilay – is echter de samenwerking met de woestijnrockers van Tinariwen. De versmelting tussen de twee groepen voelt heel natuurlijk aan. Er gebeurt iets dat enkel te omschrijven valt als muzikale magie. Iets wat op sommige momenten ook al gebeurde toen we de groep de afgelopen jaren live zagen en daarom is deze plaat geschikt om die nog eens terug op te roepen. Eén van de ingrediënten van die liveshows is het feit dat de band live nogal eens losjes en improviserend durft om te springen met de eigen nummers. Of dit album een eindpunt of een nieuw begin is, valt nog af te wachten. Ondertussen verhuisde Mike Lindsay naar Ijsland en hij knutselt daar samen met een aantal lokale muzikanten aan zijn eerste solowerk onder de naam Cheek Mountain Thief. Dat album verschijnt begin 2012. Daarna gaat Tunng nog eens kijken wat ze verder gaan doen.