Fragen en Rufen gingen de release van het derde en afsluitende deel van de geplande trilogie van Qluster vooraf, maar eigenlijk is het een beetje anders. Hans-Joachim Roedelius en Onnen Bock maakten de opnames voor Antworten namelijk al in 2007. Op een avond in januari improviseerden beiden in de Berliner Philharmonie op twee Steinway piano’s met een resem nocturnes als resultaat. Het was de aanzet voor een verdere samenwerking, die uiteindelijk in de andere twee delen van de trilogie resulteerde. Hier werd de basis gelegd, tastten de heren elkaar af, plaatsten noten in een vraag -en antwoordspel. De zeven stukken, Nachts In Berlin, glijden voorbij, rustig meanderend maar toch melodieus. Het zijn bijna echte liedjes en veel minder stukken die op de achtergrond voor een klanktapijt zorgen. In elk geval is dit een mooie afsluiter van deze samenwerking. Al zou het best kunnen dat er nog werk van beide heren verschijnt, daar Roedelius, ondanks zijn leeftijd, zich in een uiterst creatieve fase bevindt. Underrated Silence is weer helemaal iets anders. Ulrich Schnauss (°1977 in Kiel), residerend in Londen en gerenommeerd remixer (Mojave 3), Depeche Mode, Roedelius) heeft al een drietal soloalbums op zijn naam staan. Mark Peters (°1975 in Liverpool) is de bandleider van Engineers, een band waarmee hij eveneens drie albums op de markt bracht. Samen hebben ze besloten om het door hen zeer hoog gewaardeerde shoegazergenre een nieuw kleedje aan te meten. Een elektronisch kleedje, dat spreekt. Engineers maken al gans hun carrière dromerige pop, en eigenlijk was dat ook wat Schnauss solo al deed, dus het lag voor de hand dat de mannen ooit samen zouden werken. Die samenwerking gaat trouwens reeds zover dat Schnauss is toegetreden tot Engineers, waardoor de twee elkaar ondertussen perfect aanvoelen. En dat is te horen. Schnauss zit in zijn vertrouwde atmosferische omgeving, terwijl Peters veeleer uit een songgerichte cultuur komt. Samen komen ze tot een geluid dat nauw aanleunt bij dat van Roedelius en Tangerine Dream, al is de sfeer wat dromeriger. Diep verscholen zit de adoratie voor bands als Slowdive en My Bloody Valentine, waarbij de gitaren helemaal vervangen werden door synthesizers. Samenwerken lukt pas echt in Gift Horses Mouth, toevallig de track die op het internet overal opduikt. De acht nummers die eraan voorafgaan, mikken vooral op sfeer, terwijl hier bijna een echte popsong ontstaat, als een Kraftwerk in een woordloze bui.