Haeligewielle: het heilige water, het heilige meer. Na al die jaren lijken die paar colleges Angelsaksische taal en geschiedenis alsnog nut te hebben. En ‘Haeligewielle’ is tevens het solodebuut van Oliver Barrett, ook lid van het noiserockcollectief Bleeding Heart Narrative, dat kleur, geluid en inhoud geeft aan deze term. Een diepe duisternis, waar slechts sporadisch flarden licht de bodem van het meer raken. Langgerekte drones opgebouwd uit strijkers waarover met sprankelende elektronica en subtiele gitaren melodieën worden gelegd. Langzaam werkend naar een bombastische climax die bij momenten doet denken aan de postrock van bands als Godspeed You! Black Emperor. Maar alleen postrock is te beperkend om Petrels te beschrijven, want even gemakkelijk duikt Barrett in de minimal en IDM. Zo ligt Winchester Croyton Winchester meer in de lijn van Pantha Du Prince en ook William Walker Strengthens The Foundation sluit met de ambientsamples aan bij het geluid van de Oostenrijker. Met kleine natuurlijke spelingen in het geluid weet Petrels de sfeer voortdurend te verschuiven. Hij creëert het idee dat je niet naar een afgerond geheel, maar juist naar het ontstaan daarvan luistert. En precies dat maakt ‘Haeligewielle’ zo intrigerend en aangrijpend, het gevoel naar structuur te luisteren die op het eerste gehoor weinig verandering behelst, maar bij nadere beschouwing juist geen moment van herhaling kent.