Knisperende analoge elektronica ontsprongen uit de handen van een voormalige hardcoregitarist. De gitaar blijft de basis voor de songs. Het juiste, bedeesde gebruik van de effectpedalen doet de rest. De sonische terreur is een Teutoons visrijk zeelandschap geworden. Maar liefst elf verschillende soorten wist The Micronaut te verzinnen voor zijn debuutalbum ‘Friedfisch’. Net zoals Dominik Eulberg brengt hij hulde aan de natuur, op een meer bescheiden manier. The Micronaut neemt je mee in zijn onderwaterlandschap dat koud voelt aan de tenen, maar dat eens je erin ondergedompeld bent, je met zijn warme oceaanstroming aangenaam kietelt. Net daarin ligt de verrassing. Wanneer een eerste luisterbeurt bijna de titel ‘saai’ over de plaat werpt, zit je ettelijke weken later nog steeds met ‘Friedfisch’ in je cd-lade. The Micronaut wisselt pretentieloos feestgedruis met minimale pracht zonder dat de melodie verloochend wordt. Denk Apparat in zijn beginjaren. Dan weet je ook dat van The Micronaut nog veel verwacht kan worden.