De hoes noemt een heel rijtje namen, maar saxofonist Tore Brunborg en zangeres Kirsti Huke zijn de voortrekkers op Scent Of Soil. Huke bracht eerder twee albums onder eigen naam uit. Brunborg wordt gezien als een van de belangrijke jonge saxofonisten; hij werkte al samen met collegas als Nils Petter Molvaer, Jon Christensen en Ketil Bjørnstad. Van het Noorse Vossa Jazz Festival kregen zij de opdracht om gezamenlijk nieuw materiaal te schrijven, waaruit dit zeer geslaagde debuutalbum is gevolgd. Jazz is maar een van de ingrediënten voor Scent Of Soil; de negen tracks bieden een mix van jazz, rock en een beetje pop. Zo neigt het instrumentale Trøndervise meer naar jazz, net als het sterke en dramatische Floating, terwijl Go Charm! een prettige rockuitbarsting is. Het is geen afwisseling van genres; alles is gedurende de hele cd latent aanwezig en in verschillende nummers komt een van de smaken meer naar voren. Dat maakt Scent Of Soil een afwisselende en tegelijk consistente plaat, én een enthousiasmerend debuut.
Rolling Bomber is de eerste soloexercitie van drummer Erland Dahlen. Hij heeft echter al lang een grote naam opgebouwd met zijn bijdragen op meer dan 130 platen in de ongeveer vijftien afgelopen jaren. Ongetwijfeld hebben we hem al gehoord bij bijvoorbeeld Madrugada, Eivind Aarset of wellicht bij Nils Petter Molvaers nieuwe trio. Behalve de titel van zijn cd is Rolling Bomber ook de naam van het drumstel dat Dahlen hier bespeelt. Het is een drumkit uit de Tweede Wereldoorlog, vervaardigd uit hout omdat alle metaal werd opgeëist door de oorlogsindustrie. Het hout zorgt voor een diep en warm geluid, dat Dahlen op deze plaat laat grommen en rollen. Hij contrasteert het met metalige, snerpende geluiden uit elektronische, speciaal vervaardigde instrumenten, andere percussie-instrumenten en ook nog eens een zingende zaag. Rolling Bomber is een cd vol sferen en een organisch samengaan van warme, diepe geluiden en lichte klanken, van hout en metaal, van akoestisch en elektronisch. Soms klinkt het wat abstracter en duisterder, met een suggestie van drones en ambient, zoals in Funeral of Dragon. In andere stukken staan ritmes meer centraal, zoals in het bijzonder fraaie Monkey, dat elektronica combineert met juist lichte houtklanken en warme metalen percussie (als een hint van gamelan). Of het boeiend opgebouwde Piratman, met een tabla-achtig en een elektronisch galmend geluid, dat langzaam wordt overspoeld door de Rolling Bomber. Voor wie eraan twijfelde: Dahlen is veel meer dan de begeleider van anderen.