Aan Airfields ligt een interessant idee ten grondslag. Componist Yannis Kyriakides ziet (sommige van) zijn werken als een muzikale omgeving, waardoor de luisteraar kan ‘lopen’. Hij wilde daarom eens proberen plattegronden van fysieke ruimtes als muzikale notatie te benaderen. Hij gebruikte satellietbeelden en vertaalde die naar elektronische klanklandschappen. Het resultaat kreeg zijn première in Muziekgebouw aan t IJ, in Amsterdam begin 2011. Deze cd is de opname van die uitvoering, door het Keulse ensemble musikFabrik. In de opening lijken de instrumenten, met name de piano en de elektronica langzaam op te stijgen. Af en toe maken blazers en strijkers daar cirkelende, minimal-achtige bewegingen doorheen. Toch krijg je zeker niet het gevoel dat de muziek een 1-op-1 vertaling is van structuren, vlakken, hoogteverschillen in een satellietfoto. De viool die een hint van een melodielijn speelt, als een rivier die door een regelmatig landschap van elektronica slingert in USGC vinden wij te direct. De meeste tracks zijn kalm, combineren lange tonen, trage bewegingen omhoog en omlaag van sommige instrumenten, met snellere van andere. In MWIRP hoor je bijvoorbeeld kalme elektronica, trage lijnen van strijkers, in combinatie met snellere bewegingen en verspreide pianonoten. NWSA laat trage, verglijdende tonen horen, waar doorheen venijnige klappen klinken. In sommige delen worden de bewegingen gemaakt door het hele ensemble, in andere door een solist, zoals de violist in MAA of de fluitist in NRTF, tegen een achtergrond van strijkers en elektronica. Airfields is geen gemakkelijke compositie, wel eeb fascinerende. Aandacht doet steeds weer details ontdekken. Vanuit de lucht krijgen landschappen een zekere abstractie en overeenkomstigheid, maar wie goed kijkt, ontdekt variaties en details.