Het lijkt toekomstmuziek. Inpluggen op de hersenschors, een helm opzetten en de hersengolven omzetten in geluid. Toch is dat wat Masaki Batoh met zijn brain pulse music machine doet op Brain Pulse Music. De machine levert hoge pulserende tonen, veel statische ruis en elektronische drones. De kracht van Brain Pulse Music zit hem echter niet in de vernieuwing, maar in de combinatie met de traditie. De experimentele elektronische soundscapes die zijn hoofd genereren, combineert hij namelijk met traditionele Japanse percussie en blaasinstrumenten. Samen met Kumano Shahon tapt hij zo in op het Japanse bewuste en onbewuste in de verwerking van de traumatische aardbeving in 2011. Het geheel geeft rust, is meditatief, maar beknellend op hetzelfde moment. Het ene moment lijken de twee werelden geheel samen te gaan om vervolgens angstig met elkaar in strijd te gaan. Als een regenmeter doorweeft de brain pulse music machine dan traditionele gezang. De angsten van een natie in toon omgezet. Een krachtig en ongebruikelijk album, dat mede door de achtergrond een sterke lading mee krijgt. Terwijl Japan in een paar seconden terug de tijd in werd geworpen en op de rand van een catastrofe wankelde, zet Batoh hier een stap naar voren in de muziekvertaling. Dat contrast is goed te horen, even als de betrokkenheid van Batoh zelf. Een betrokkenheid die overigens ook wordt vertaald in het gegeven dat de gehele opbrengst van Brain Pulse Music naar het Japanse Rode Kruis gaat.