Als er deejays zijn die dance en house mixen, die jazz mixen, oude soul, funk en bossa mixen, waarom dan ook niet een artiest die klassieke muziek in de mix gooit? Dat is waar Von Rosenthal De La Vegaz zich op heeft toegelegd, met als recente uitkomst Nuit Classique. Deze tweede mixcd opent Von Rosenthal met een telefoongesprekje, een uitnodiging to come on over, want zo begint het meestal, stelt de deejay. Er is ergens een feestje, een after party, een vriend, je wordt uitgenodigd, stapt in de auto en rijdt er naar toe door de nacht, begeleid door aangename muziek. Dat moet dan een mix zijn als deze: fragmenten uit stukken van Bach, Vivaldi, Pärt en Wagner, maar even eenvoudig een contemporaine compositie van Philip Glass of een James Bond-sountrack van John Barry. De overgangen die Von Rosenthal maakt klinken soms niet altijd – soepel, de combinaties zijn soms verrassend (nee, wij zijn geen puristen, worden zelfs warm bij goede combinaties van genres of hoge en lage kunsten) en de opnamen die deejay Von Rosenthal heeft gebruikt, zijn niet van de minste orkesten. Maar! Zijn mixes koorddansen tussen okee en kitsch. De gekozen fragmenten liggen vaak wel erg makkelijk in het gehoor en met de enorme overdaad aan strijkers dient hij net zoiets op als een schaal met louter zoete petitfours. Eigenlijk verraadt hij zich al met de hoes van de cd: mooie vrouw, snelle auto, nonchalant sigaretje, het hele clichébeeld van stijlvol, classy leven. Minder voor de hand liggend en meer spanning zou kunnen voorkomen dat we achter het stuur in slaap vallen.