Christy & Emily heten van achter respectievelijk Edwards en Manzo, en zijn respectievelijk een in verschillende indiebands actieve gitariste en een klassiek pianiste. Hun tweede album No Rest werd geproduceerd door Hans Joachim Irmler, één van de oprichters van Faust en eigenaar van Klangbad. Irmler benaderde de dames zelf, nadat hij hen had zien optreden en daar sterk van onder de indruk geraakt was. Dat doet allemaal verwachten dat No Rest niet mis is, maar helaas, dat is het wel. Instrumentaal en productioneel zit de plaat goed in elkaar: de beste intros en de fraaiste bruggetjes hebben iets weg van P.J. Harvey en Sonic Youth en ieder nummer zit vol mooie keuzes in de arrangementen. Zoals het minimalistische pianomotiefje in Firefly, de ratelende percussie aan het eind van Little World en het keyboard in Kings & Monsters. Het gaat echter telkens geheid mis als de dames hun mond open trekken. Hun zangstijl lijkt ontleend te zijn aan jaren 1980-powerballads: glad, commercieel, vals. En de teksten doen ook al weinig goeds: I feel your glow/ I feel your light/ I am the net, you are the firefely is maar één van de vele tenenkrommende voorbeelden. Er moet iets geweest zijn tijdens dat optreden dat producer Irmler zo goed vond, dat we hier maar niet horen. Als iemand het vindt, laat het ons weten.