Tribaal getinte psychedelica uit Reykjavik, flink opgefokt met strakke, repetitieve krautrock, gehuld in een mysterieuze (neo-)Gothic sfeer en thematisch opgehangen aan De Dood. Toch klinkt Dead Magick een stuk minder naargeestig dan titels en artwork doen vermoeden. Het wordt namelijk allemaal flink tongue-in-cheek gebracht. De motorik beat in de hypnotiserende opener Dead Mantra is een uitnodigende prelude voor een mentale trip met Neu!, Circle, Suicide, Moon Duo en Spacemen 3 als spirituele reisbegeleiders. In drie talen (Engels, Ijslands en Duits) wordt gedurende ruim acht minuten een niet mis te verstane boodschap herhaald, namelijk He Who Fears Death Cannot Enjoy Life. Die groove wordt vervolgens stevig vastgehouden in Om Mani Peme Hung en Kingdom Of God. Het wat meer ingehouden Psychodead had een b-kantje kunnen zijn van Alan Vegas Jukebox Baby. Get On The Train, dat een no wave gevoel oproept, en het licht neurotische Dead Magick I vormen vervolgens de overgang naar het tweede deel. Dit debuutalbum is immers opgehangen aan een conceptueel tweeluik. Ask Seek Knock, een mooie mix van psychedelische drones en shoegaze, opent deel twee, waarin Dead Skeletons ook een ietwat dromeriger geluid laten horen zoals in het bezwerende Ljósberinn. Lifðu!/Live! is een uptempo brok rock waarbij een prominente rol is weggelegd voor noisy gitaren en een stemtimbre dat we onmiddellijk associëren met Michael Gira (Swans, Angels of Light). Met Yama gaat de geest ten slotte helemaal uit de psychedelische fles. Aanrader dus, al vergt Dead Magick wel flink wat inspanning voor het zich echt openbaart.