Amper een jaar na zijn vorige solorelease, Dorwytch, keert Alexander Tucker terug met een nieuwe album Third Mouth. Het recept voor dit nieuwe album is hetzelfde gebleven. Drones, weirde lo-fi folk, loops en veldopnames gaan hand in hand met soms haast toegankelijke popstructuren. Dat de man een voorliefde heeft voor experimentele muziek blijkt ook uit de samenwerkingen die hij eerder aanging met mensen als Stephen OMalley. Maar goed, toegankelijkheid dus. Window Sill heeft niet de bekende, haast weggemoffelde zangstem van Tucker. Niet dat we daarop zaten te wachten na het tegenvallende optreden dat we van de man op Incubate zagen. Daar bleek dat hij niet echt van de toonvaste soort is. Het nieuwe album vraagt u? Muzikaal hangt er een soort ongrijpbaar liefelijk gevoel over de plaat. Iets wat wel past bij het thema van de plaat. Een aantal van de nummers gaan over de relatie met zijn naasten. Zijn ietwat kierewiete moeder speelt een hoofdrol in het titelnummer. Zij geloofde dat zij het transcendente medium voor allerlei geesten was. Het slotnummer RH is opgedragen aan zijn vriendin. Sitting In A Bardo Pond gaat dan weer over zijn kennismaking met psychedelische, experimentele muziek. Die verliep via de Amerikaanse band Bardo Pond. Vandaar dus de titel. Al bij al werd Third Mouth dus een persoonlijke plaat van een man die zich al meer dan twintig jaar ophoudt in het muzikale buitengebied.