Een aantal maanden geleden verscheen er op het Strut-label de verzamelaar Fac. Dance, waarop een aantal disco/wave-crossovers uit de Factory-catalogus bij elkaar werd gebracht. Sommige van die nummers illustreerden mooi waar eigentijdse bands als LCD Soundsystem de mosterd haalden. Inmiddels is LCD niet meer, en is de retro-focus van jonge acts ter linkerzijde van het dance-spectrum opgeschoven in industriële richting, getuige bijvoorbeeld Factory Floor, Ekoplekz, Raime en de recente interesse in Chris & Cosey. Strut haakt daar nu op in met een fijne verzamelaar vol klassiekers en vergeten momenten uit de periode net na dat de tweede generatie industrial-acts de dancebeat had ontdekt, en vóórdat bands als Nine Inch Nails van die mix gemeengoed maakten. De dubbelaar (losse tracks, niet gemixt) is samengesteld door Trevor Jackson, in wiens Playgroup de invloeden uit die tijd ook al in de verte hoorbaar waren. Jacksons keuze is divers: er zijn verplichte (maar daarom niet minder aangename) nummers van grootmachten Cabaret Voltaire en Severed Heads, industriële-funk klassiekers van 400 Blows en Executive Slacks, EBM van Portion Control, SPK en Nitzer Ebb en bepalende Adrian Sherwood-producties van Einstürzende Neubauten en Mark Stewart. Daarnaast zijn er behoorlijk obscure nummers bij, zoals de rudimentaire synthipop van Analysis, de onbekende Factory-act Stanton Miranda en het vergeten Love & Rockets-experiment The Bubblemen. De verschillende stijlen (en productiekwaliteiten) zijn vrijelijk door elkaar gemixt zoals de gladde new beat van Neon ingeklemd tussen klassieke Cabs en de dubby experimenten van Pete Shelley wat de luisterbaarheid ten goede komt. De eerste cd is wat sterker dan de tweede, en, zoals dat altijd gaat, missen we een paar bands, zoals bijvoorbeeld Chakk en 23 Skidoo. Maar misschien is het maar beter ook dat die ontbreken anders had deze verzamelaar toch echt Funky Alternatives 9 moeten heten.