De tijden dat de Deen minimale techno maakte op Pokerflat en Audiomatique lijken lang vervlogen. Het was voor Trentemøller slechts een opstap naar zijn doorbraakplaat ‘The Last Resort’ (2006), dat in geluid mijlen verwijderd was van de klinische techno van toen. De mengeling van ambient, dub en pop met een filmische ambiance was een instant succes en betekende zijn internationale doorbraak bij het grote publiek. Anders Trentemøller werd gekatapulteerd naar de populaire regionen en zag zijn agenda overvol met wereldtours en remixklussen, om vier jaar verder in het leven de opvolger ‘Into The Great White Yonder’ (2010) af te leveren, de plaat waar een deel van de tracks op ‘Reworked/Remixed’ vandaan komt. Want remixen, daar is de wereldfaam van de schuwe Deen mede debet aan. Hij vulde op ‘The Trentemøller Chronicles’ (2007) al eerder een plaat met herbewerkingen, en doet dat opnieuw op deze dubbelaar. Wie vermoed dat dergelijke remixcompilaties meestal zorgen voor een weinig spannend overzicht van flauwe destilaat-elektronica zal in dit geval het tegendeel moeten erkennen. Trentemøller is een vakman in het toevoegen van een eigen sfeer met verrassende resultaten, zonder het origineel aan waarde te doen inboeten. Zowel tracks van grote bekenden als Depeche Mode, Franz Ferdinand en UNKLE, en de parels van The Mole, Efterklang en The Dø zijn gedienstig verdraait tot melancholische pop en fluwelen elektronica, aangevuld met subtiele techno en ambient. ‘Reworked/Remixed’ kent wat smetjes, maar levert vooral een mooie oogst van kundig produceerwerk, waar net zoals op ‘The Last Resort’, de brug tussen pop en elektronica nog altijd met verve wordt geslagen.