De Noormannen met baarden die de band Ulver vormen, bevinden zich al jaren niet meer in de pure blackmetalwereld. Uiteraard blijft zwart de hoofdkleur en zullen we de band en de leden ervan niet betrappen op enig optimisme. Daar is de hangende, en uit zijn mond bloedende man die de beeldende intro vormt van deze concertregistratie, weer een frappant voorbeeld van. Tot in 2009 was Ulver een pure studioband, die nooit concerteerde. In mei 2009 werd hij uitgenodigd door een literatuurfestival in hun thuisland, en dat optreden smaakte naar meer. Het typeert Ulver dat ze voor elk van hun optredens, en frequent zijn die geenszins, iets speciaals en unieks in elkaar steken. Dat culmineerde in een optreden in de Noorse Opera (31 juli 2010), waar een concert van twee uur werd gespeeld en met zes cameras werd geregistreerd. Het geluid voor de dvd werd trouwens door Ulver verder geperfectioneerd in de eigen Crystal Canyon Studios. De focus tijdens het concert ligt duidelijk niet alleen op de muziek, maar net zo goed op de visuals die de sfeer mee opbouwen. Eens de man is opgehesen, verschuift de focus naar de muzikanten en de beelden, waardoor we merken dat de band heel veel percussie gebruikt, maar nog veel meer toetsen. Het lijkt wel een winkel vol synthesizers op dat podium. En waar we toch enige mate van metal hadden verwacht, brengt Ulver eigenlijk een progrockversie van ambient, gedragen door diezelfde toetsen. Zang wordt slechts sporadisch ingevoegd, gitaarpartijen zijn er ook, net als een ballet dat plots het beeld komt vullen. De belevenis van het afwisselende spektakel doet ons eigenlijk meer dan de muziek, die te veel doet denken aan oubollige bands als Yes, in een duister kleedje weliswaar. Symfonische artrock voor gevorderden is wat Ulver vandaag maakt, en van de oorspronkelijke black metal is met uitzondering van wat uiterlijke schijn, weinig overgebleven.