Blaine Cartwright was eerst gitarist bij de cowpunkband Nine Pound Hammer, alvorens rond 1996 samen met zijn echtgenote Ruyter Suys Nashville Pussy op te richten. Ze brengen al snel een eerste plaat uit, Let Them Eat Pussy, en winnen er meteen een Grammy mee. Sindsdien toert de band de wereld rond, alsmaar weer. Het viertal uit het zuiden van de Verenigde Staten, twee heren en twee dames, leeft en ademt rock-‘n-roll en komt het beste tot zijn harde recht op een podium. Echt veel platen hebben ze dan ook niet uitgebracht, en dit From Hell To Texas is niet eens een nieuwe plaat, maar eentje uit 2009. De songs werden allemaal opnieuw gemixt, opgefrist en door elkaar gehusseld. Gelukkig klinken ze nog net zo rauw en ongepolijst als ze op de originele release stonden. De gastvocalen van Danko Jones in Im So High en Lemmy in Lazy Jesus blijven uiteraard behouden, en het blijft een plezier om ze nog eens terug te horen. Net als alle songs trouwens. Nog steeds wordt er country en southern rock gespeeld, maar dan in een arrogante punkstijl die onweerstaanbaar blijft. De tweede plaat bevat opnames uit Durange en Vigo (Spanje), Praag, Bratislava, Ris Orzangis (Frankrijk), Weinheim (Duitsland) en een viertal songs van een concert in Deventer. En dan hoor je vanuit de luie zetel meteen waarom je deze band beter live kunt gaan bekijken. Het is namelijk niet haalbaar om de energie en de kracht van deze band goed op een zilveren schijfje te branden. Je moet ze gewoon bezig zien: Jeremy die de drums ranselt, Ruyter die de gekste capriolen uithaalt met haar gitaar, Blaine als een woeste cowboy en Karen haar bas mishandelend alsof het haar ontrouwe echtgenoot is. Ze spelen songs van alle albums, met de nadruk op From Hell To Texas en maakten er zo te horen in elke stad waar ze kwamen een met bier en whisky doordrenkt feestje van. Een mooie beginner voor wie niets in huis heeft van deze oerrockers, een hebbeding voor wie er op één van de concerten bij was.