Uit New Jersey komt Infernal Overdrive overgewaaid. Het kwartet speelt reeds een aantal jaren samen maar bracht tot nu toe slechts een vier nummers tellende ep uit. Nu is het tijd voor het grote werk met hun eerste, acht nummers tellende, album. En het is meteen een goeie, als we er rekening mee houden dat we nog steeds in 1977 vertoeven en gitaargeoriënteerde southern (hard-)rock de muziek is waar we gek van lopen. Geen van beide stellingen klopt, en toch. Zelfs al blaast de band ons geen moment omver, er staan toch een paar geslaagde nummers op, zeker tijdens de eerste helft van de plaat. Op de tweede helft probeert Infernal Overdrive de horizon wat te verruimen door toevoeging van wat psychedelica en een vermaledijde drumsolo. Die laatste hoefde echt niet, maar zal waarschijnlijk verplichte kost zijn bij dit soort bands / optredens. Een stevige jam neerzetten kunnen de heren net zo goed, daarvan is de afsluiter Motor met zijn dertien minuten een zeer goed voorbeeld. Last Rays Of The Dying Sun mist daarmee een beetje coherentie ten voordele van het etaleren van de diverse aspecten van de band. Niets mis mee, want zo geraken we niet verveeld. Al is die cover van Rip It Out (Ace Frehley, Kiss) er net niet helemaal over. Het trio Dwellers komt uit Salt Lake City, Utah en kiest voor een andere kijk op southern heavy rock. De band schrijft langere songs die heel wat ruimte laten voor uitstapjes naar psychedelica en blues, al blijft de hoofdmoot bestaan uit grunge en stoner. Een beetje alsof Soundgarden southern rock zou spelen. De drie, met een verleden in Iota en Subrosa houden van een stevige jam en een beetje doom en gelukkig leent de stem van zanger/gitarist Joey Toscano zich perfect voor deze mengelmoes. Hij was het ook die Tales van Iota (op Small Stone) de moeite maakte, net als de ritmesectie, Zach Hatsis (drums) en Dave Jones (bas), dat deden op No Help For The Mighty Ones van Subrosa (op Profound Lore). Het geluid mag dan minder alternatief zijn geworden, minder experimenteel, rocken doet de band als de beste. Beide cds zijn geen wereldplaten maar beiden zijn wel groovy en bevatten degelijke stoner in al zijn variaties.