De nieuwste plaat (muziek- dvd) van Pierre Alexandre Tremblay bestaat voor een groot deel uit composities die hij in opdracht heeft gemaakt. Van zomer 2009 tot 2010 nam de componist, bassist, geluidskunstenaar en docent in Composition and Improvisation een jaar sabbatical en verruilde hij de Britse universiteit van Huddersfield voor diverse studios die hem opdrachten verleenden. De composities van Tremblay zijn moeilijk te vangen. Ze zijn fragmentarisch en afwisselend, maar hoe de verschillende delen van de composities worden gecombineerd lijkt geen voor de hand liggende lijn te volgen. Hij gebruikt ritmes en lyrische lijnen, tinkelende en krakende elektronica, glitchy geluiden, samples en zelfs stiltes, zoals in de openingstrack Reflets de notre société crépusculaire. En zoals de titel al suggereert, enigszins duister is de sfeer bij tijd en wijle ook. De stiltes in dit nummer worden ingesloten door noisy kraken en tikken, metalige echos van snaren en vervormde ritmes, alsof een radio niet goed is afgesteld. Ces énigmes lumineuses en For Ever Now Soon an End combineren beide een traag tempo, lange elektronische tonen en diepe bastonen met flarden van wat field recordings kunnen zijn: een zwerm vogels, stappen op grint of in de sneeuw. De composities worden dichter, verschillende lijnen worden over elkaar gelegd, of geluiden worden vervormd en dreigender, om in For Ever… plots te verstillen. Toch zijn ook contrasten geen belangrijk structurerend element. De luisteraar moet zich laten meevoeren door Tremblay in zijn wisselende, sterk getextureerde klanklandschap. Dat dat geen eenduidig gevormd landschap is, wordt onderstreept door de videomusique, die als welkome afsluiter is toegevoegd. Walk That Way. Tuesday, Turn is een compositie uit 2006 met bijbehorende abstracte video. De kleurige lijnen en blokken tonen eveneens terugkerende elementen, maar nooit een eenduidige opbouw. Boeiend en sterk werk.