De allereerste Inuk indie-artiest, s werelds eerste Eskimo singer/songwriter: Nive Nielsen weet wel hoe ze zichzelf moet presenteren. Maar zoals dat vaak gaat met Goede Verhalen klopt ook deze niet helemaal. Ze komt weliswaar uit Groenland en woont nog steeds in een dorpje waar geen verharde weg naartoe leidt. Maar ondertussen heeft ze wel de afgelopen jaren gestudeerd in Canada en Londen, en geacteerd in Hollywood. En met een productie van John Parish (bekend van zijn werk met P.J. Harvey), gastpartijen van Howe Gelb (Giant Sand) en bandleden van Tom Waits en Alela Diane valt het met dat zogenaamde outsider artist-schap wel mee. Nielsens muziek is ferm geworteld in Amerikaanse en Europese pop. Van alle hier al genoemde namen is wel wat terug te horen, en ook niets-aan-de-hand-singer/songwriters Kimya Dawson en Lisa Li-lund kunnen dienen als referentie. De (voornamelijk Engelse) teksten zijn niet al te diepgravend, soms zelfs ronduit melig. De arrangementen variëren van sober tot fijn uitbundig en verrassend, met af en toe lekker uithalende blazers of een kazootje hier en daar. Fijn, maar met haar biografie schiet Nielsen zich uiteindelijk toch in de voet. Want verdorie, èchte Inuk indie, dat hadden we nou graag eens gehoord. Nu moeten we onze liefde voor het exotische en het onbekende stillen met die paar liedjes in het Inuktitut, die gelijk tot de beste van de plaat horen. Of maakt ons dat nu eigenlijk tot enorme racisten? Goed dan: een leuke plaat met een paar sterke liedjes, dit Nive Sings! Niet wereldschokkend, maar zeer de moeite waard. En vergeet die bio, verder.