Joy Is A Toy is een behoorlijk maf trio, dat met zijn muziek ook moeilijk in een hokje is te plaatsen. Jean-Philippe De Gheest schrijft alle teksten, drumt en zingt. De muziek wordt geschreven door gitarist Clément Nourry en keyboardspeler Gil Mortio, die ook nog percussie bespeelt, net als Clément zingt en bast op een paar van de nummers. Dead As A Dodo is het tweede album van de band, na Valparaiso uit 2010, eveneens op Cheap Satanism. De Brusselaars lieten zich deze keer inspireren door de soundtracks bij de films van Dario Argento en George A. Romero. Het verbaast ons dan ook nauwelijks dat we referenties kunnen leggen naar Goblin, die heel wat van die soundtracks op hun naam hebben staan. En zombies natuurlijk, die vormen wel een beetje de rode draad doorheen het werk van de band. Net als bevreemdende hallucinaties, psychedelisch aandoende nachtmerries en angstopwekkende schrikmomenten. Het verwondert nauwelijks dat deze plaat werd gepresenteerd tijdens het Brusselse Internationale Festival van de Fantastische Film, waar Cheap Satanism zijn eerste ZomBIFFnacht hield. Pierre Vervloesem (X-Legged Sally, Flat Earth Society, ) vervoegde Joy As A Toy op bas en doet dat ook op deze plaat. En die plaat is een vreemde eend. Filmische soundtracks natuurlijk, maar er zit net zo goed wat musical in, een beetje rockopera, progrock en (en dat is jammer) wat symfonische rock. Gelukkig dartelen ze meestal net zo goed het universum van The Residents in, of spelen ze The Sparks, als in Robots. Eigenlijk solliciteren ze om de soundtrack te mogen maken voor een zombiefilm of een surrealistisch aandoend horrorspektakel. Dead As A Dodo is alvast een prima visitekaartje.