Voor de release van hun nieuwe album staken de New Yorkers van Bear In Heaven een dikke middelvinger op naar de tegenwoordig gebruikelijke marketingtechnieken om een album te lanceren. De groep bood zoals zoveel groepen de plaat een tijd voor de release op hun website aan als stream. Enige verschil was dat zij de muziek flink vertraagd hadden. Daardoor werd het album uitgerekt tot één langdurige drone van een kleine 2700 uur. Fijne stunt en het was nog fijner geweest als het uiteindelijke resultaat een klein meesterwerkje had opgeleverd zoals voorganger Beast Rest Forth Mouth. Dat is jammer genoeg niet het geval met alle psychedelische popliedjes die deze plaat haalden. Toen ze na die vorige plaat op Pukkelpop stonden, bleek al dat ze een groepslid ergens onderweg hadden verloren. Daardoor kwam de nadruk nog meer op de synths te liggen. Voor ons geen probleem als dat goeie resultaten oplevert. Maar hier zweeft het geluid toch soms iets te veel alle richtingen op. Er wordt gespeeld met rare muzikale patronen, er wordt gestoeid met experimentele elektronica en psychedelische indie. Allemaal dingen die ons vaak kunnen bekoren. Waarom het hier niet lukt, is een beetje een vraagteken. Waarschijnlijk aan de focus die dus niet altijd even scherp staat afgesteld. Onscherpte kan mooi zijn, maar te veel onscherpte wordt ook al gauw irritant. Want als het wel lukt, levert dat fijne resultaten op zoals in ‘Sinful Nature’. Volgende keer dus net iets scherper zijn, is de boodschap voor deze jongens. Want hier trappelen ze net iets te veel ter plaatse.