Vijf nummers staan er op Parallel Worlds van het duo Potion. Het duo, gevormd door Annie Maley (zang, keyboards) en Michel Bedoya (zang, gitaar), opereert vanuit hun appartement in San Francisco. In hun huiselijke omgeving knutselen ze hun liedjes in elkaar. Ze houden het behoorlijk eenvoudig, want behalve gitaar en wat keyboards, primeert de zang en wordt slechts sporadisch wat percussie toegevoegd. Onderhavige ep is hun vierde release op Blue Orange Records, na twee eerdere lps en één ep. En net als op de voorgangers bevat de plaat harmonieuze indiepop die minder huiselijk klinkt dan we in eerste instantie zouden denken. Het duo is dan ook gepokt en gemazeld door het vele toeren, waarbij ze hun liedjes aan een steeds groter publiek voorstellen. Ze hebben het in hun songs over hun eigen dagelijkse besognes en wat hen blij maakt of dwars zit. Dat doen ze een beetje als The Pretenders die met een beperkter instrumentarium hun nummers uitvoeren. Die vergelijking maken we tevens omdat de stem van Annie Maley soms heel erg lijkt op die van Chrissie Hynde. Luister maar eens naar That Someone. We vinden het alleen wat jammer dat deze plaat slechts vijf liedjes telt, vooral omdat de voorganger Band Of Outsiders al dateert van 2005. Misschien hebben ze het gewoon te druk met toeren om echt productief te zijn. En uiteraard, beter vijf degelijke liedjes dan twaalf met een hoop rommel tussen. Potten zal Potion niet echt breken, maar het is een verademing om dit soort vakmanschap te horen.