Brendan Benson kennen we vooral van The Raconteurs, het project dat Jack White opstartte tijdens de lange pauze tussen de laatste twee platen van The White Stripes. Vóór deze samenwerking bracht Benson zelf al drie platen uit, en met deze nieuweling staat zijn teller inmiddels op vijf soloalbums. Zijn aangename stem pakte goed uit in combinatie met de neurotische vocalen van White, maar in zijn eentje lukt het hem maar niet om enige indruk achter te laten zelfs niet na het vijf keer geprobeerd te hebben. What Kind Of World begint aardig, maar al bij het tweede nummer Bad For Me schiet je in een kramp die het midden houdt tussen een lachstuip en een langgerekte geeuw: zelfs Elton John zou anno 2012 niet meer met een dergelijke ballad aan durven komen. Benson schrijft leuke liedjes, maar meer dan dat lullige etiket verdient hij daarmee niet. Het is powerpop zonder echte power, waardoor de plaat al na één luisterbeurt op de hoge stapel releases van zouteloze singer-songwriters kan worden gegooid.