Het is op zn zachtst gezegd een licht explosief mengsel van rockstijlen, funk, jazz, latin, Afrikaanse muziek en meer, wat Afuche aflevert. Hoewel de vijfkoppige band al sinds 2008 actief is en twee cds in eigen beheer uitbracht, zijn ze buiten de VS waarschijnlijk nauwelijks bekend. Daar kan nu verandering inkomen en dat is prettig, ook voor ons. De initiatiefnemers Ruben Sindo Acosta (keyboards) en Zach Ryalls (gitaar) lijken inmiddels de definitieve groepssamenstelling te hebben gevonden, er is een eerste cd uit bij Cuneiform Records en internationale tournees staan voor het eerst op stapel. Highly Publicized Digital Boxing Match schijnt binnen een dag live in de studio te zijn opgenomen, met een minimum aan overdubs. Dan geeft de plaat een goede indruk van de energie van de Afuche. Monster Smith bijvoorbeeld is een energieke uptempo rocknummer, hoekig en vol onverwachte wendingen. Met zon power past het helemaal dat de gebrulde teksten onverstaanbaar zijn. Theyre In There is een mengsel van mathrock met latin ritmes, van dravende drumpartijen, repetitieve patronen van de elektrische gitaar en een scheurende sax. Ook Pablo Leon is onmiskenbaar latin-georiënteerd, maar de band combineert dat met een dwarse hoekigheid. Heres To Toast is een in gestaag tempo doorrollende funktrein met een scheurende baritonsax, en funky is het bijvoorbeeld ook in Danice Marino. Daarin horen we overigens de vocalen van Merrill Garbus (tUnE-yArDs, een groep waarmee Afuche verwantschap voelt.) Het vijftal noemt als inspiratiebronnen namen als Frank Zappa, King Crimson, Stereolab, Can, The Contortions en Sun City Girls. Te begrijpen, maar vergis je niet: Afuche doet veel meer dan die bronnen naspelen. Highly Publicized Digital Boxing Match staat en stuitert op zichzelf.