De IJslandse audiovisuele kunstenares Kristin Björk Kristjansdottir, alias Kira Kira, werkt vooral aan films en installaties, maar haar muziek is niet iets dat ze er zomaar een beetje bij doet. Dat bewijst ze weer met haar inmiddels derde cd, Feathermagnetic. Met behulp van een flink gezelschap van elf muzikanten waaronder Hilmar Jensson, Pekka Kuusisto en Jarmo Saari schept Kira Kira een uitgestrekt elektroakoestisch landschap. Een wat donker en desolaat landschap ook. Unheimisch elektronisch gekraak en geritsel gaat gepaard met dramatische cello- en trompetpartijen. Gecomponeerde muziek mengt zich met ambient. Openingstrack Bonelli Underground zet meteen de toon. Soothe bijvoorbeeld biedt trage, iets gedragen muziek, met golvende drones, onheilspellende trompetklanken en minimale, echoënde gitaarklanken van Jensson. Bij een zeer consistente sfeer en klankbeeld brengt Kira Kira toch voldoende variatie om de aandacht vast te houden. Bijvoorbeeld door toevoeging van een vervreemdende, wat nasaal klinkende zang (met helaas quasi Amerikaans accent) in Leave A Light On. Of met een licht industriële klank en ritme in Welcome High Frequency Spirits United. Tegen de tijd dat met een harmonium, sacraal klinkende zang en trompetten de cd zijn einde nadert in het treffend getitelde Svanasöngur hebben we er al lang vrede mee dat we zijn verdwaald in een IJslands landschap onder een ijzige hemel.