Bescheiden lijkt de Franse klarinettist Yom niet te zijn. Zijn debuutcd (2008) was een eerbetoon aan de Joodse muzikant Naftule Brandwein, die werd aangeduid als de koning van de klezmerklarinet. Hij greep het debuut meteen aan om zich Yom, The New King of Klezmer Clarinet te kronen. Op zijn zojuist verschenen derde cd is Yom afgebeeld als superheld in een Amerikaanse comic, geflankeerd door zijn nieuwe band The Wonder Rabbis. Laten we het als een vette knipoog beschouwen. Klezmer is zeker nog te herkennen in de (klaaglijk klinkende) wervelende klarinetlijnen, maar Yom heeft in zijn conservatoriumtijd ook naar andere muziek geluisterd en wil die graag integreren. Dus wordt er ook stevig gerockt in het ene nummer, en klinkt er een elektronisch geroffel en geratel in een volgend. Door klezmer en Oost-Europese melodieën en harmonieën te verbinden met rock weet Yom te verrassen, en de elektronica klinkt af en toe zeer eigentijds, inclusief het retrogeluid. Helaas is niet de hele cd zo. Het klarinetspel van Yom is uitstekend, en zijn begeleiders (Manuel Peskine op Rhodes en synthesizer, Sylvain Daniel op bas en Sebastien Lété op drums) mogen zeker worden gehoord. Maar halverwege With Love begint het een formule te worden en lijken de meeste nummers te verzanden in eenzelfde soort klzmerrockballads. In Landscape tilt Yom met een kort solo-intermezzo zijn cirkelende spel tot een stukje modern klassiek, maar tegen de tijd dat we beland zijn bij KaddishFor Superman wordt de steeds vergelijkbare opbouw naar een dramatische climax wel wat vermoeiend. Interessante ideeën, fijn spel, maar de volgende keer iets meer variatie gewenst.