Thanks For The Silver is de opvolger voor debuut Black Light, White Line uit 2009. Het nieuwste lid, Christopher Neal, mocht meteen zijn stempel doordrukken op de nieuwe plaat, middels heel wat ruimte voor zijn orgel, harmonica en slidegitaar. Door die toevoeging swingt de stevige southern boogie rock nog net dat ietsje meer dan het debuut. Uit Portland komt Sun Gods In Exile, niet meteen een goed bekkende naam, maar dat zijn Mess With The Bull en The Brought Low ook niet. Verwant qua stijl zijn ze wel, net als Roadsaw en Hackman. En dan zijn er nog wat grotere namen waar we de band aan kunnen linken, want goede oude rock is wat de band wil brengen. AC/DC, Aerosmith, Lynyrd Skynyrd en The Babys zijn de namen die ons bij het beluisteren van de tien songs door het hoofd schieten. Inderdaad, met stoner heeft Sun Gods In Exile weinig tot niets te maken. Wel met jaren 1970 hardrock die uitnodigt tot het nuttigen van een paar ferme glazen goede whisky. Dat betekent dat we ons mogen verwachten aan een overdaad aan gitaarsolos. Wat voor de hand ligt natuurlijk bij een band als deze, die zijn songs helemaal opbouwt rond de gitaar en er meestal zijn songs mee begint ook nog. Typische dronkenmannenrock die heel erg op Amerikaanse leest is geschoeid met jammer genoeg een beetje te weinig variatie om te blijven boeien.