Wat de jeugd van tegenwoordig betreft weten we het niet, misschien is die wel helemaal afgestompt en niet meer gevoelig voor dat soort dingen, maar wie rond het jaar 2000 jong, popliefhebber en emotioneel zoekende was en voor het eerst platen als Neutral Milk Hotels In the Aeroplane Over The Sea of Bright Eyes Lifted hoorde, die wist dat daarmee zijn leven veranderd was. En we vermoeden dat Pieter van Vliet, de singer/songwriter uit Leiden die opereert onder de naam Port Of Call, zon jongen was. Zijn gepassioneerde stem, eenvoudige gitaarspel en effectieve folkmelodieën getuigen van eenzelfde onontkoombaarheid als die canonieke platen; je hoort dat het voor de muzikant nu eenmaal vrij noodzakelijk was dat hij liedjes als Free People, Holy Ghost en Aiode pt. II schrijft en zingt, of ze nu origineel en perfect zijn of niet. Voor de arrangementen speelt Van Vliet met name leentjebuur bij Neutral Milk Hotel en Beirut, waarvan hij de grootse, lekker lompe blazersarrangementen leende, die hij zelf of met behulp van een paar vrienden inspeelde. Het resultaat is een singer/songwriterplaat die bewondering afdwingt door zijn bravoure en aanstekelijkheid, ook al staan er dan een paar wat minder geslaagde nummers op en ook al zijn de teksten soms iets te wollig om echt aan te komen. De levens van anderen veranderen zal Port of Call vooralsnog niet doen, maar een inzicht geven in dat van hemzelf doet hij met verve op dit zeer geslaagde debuut.