Marc Houle kan zich een leven zonder Richie Hawtin nauwelijks voorstellen. En eerlijk gezegd wij ook niet. De Canadees vormt de rode draad in het bestaan van Houle. Houle, eveneens afkomstig uit Canada, trof Hawtin al in het Detroit van de vroege jaren 1990, kreeg van hem zijn eerste residency, volgde Hawtin jaren later naar het nieuwe mekka van de techno en sloot zich eenmaal in Berlijn aan bij de Minus-familie, jawel het label van der Richie. Houle domineerde samen met Hawtin, Magda, Troy Pierce, Geiser, Heartthrob het geluid van de clickhouse, dat in het midden van de jaren 2000 techno dermate had geminimaliseerd dat er niets anders restte dan klinisch purisme, kale laptopbeats en leeggefilterde techno. Het waren niet de beste dagen van het label Minus, wel de succesvolste dankzij het rondreizende circus van deejaysupersterren. Houle tourde vrolijk mee maar kon als producent nimmer een pot breken. Daarvoor was zijn loop-based minimal eenvoudigweg te leeg, te saai. Inmiddels is hij met kornuiten Magda en Troy Pierce begonnen aan een nieuw label en ziet Houle’s eerste album het licht zonder de beschermende vleugels van het Minus-moederschip. Een relevatie? Geenszins. ‘Undercover’ heeft de klinische contreien verlaten maar de housey techno blijft op het niveau ‘aardig’ steken, een gevalletje schouder-ophaal-plaat, ondanks de flirt met electro en een aantal redelijke tracks kunnen we een déjà vu-gevoel niet onderdrukken. Houle blijft hangen in de minimale marge.