Toen ik enkele jaren geleden ‘Thrown Out Of Drama School’ van Phantom/Ghost in huis haalde, schrok ik me toch enigszins een kunstzinnig hoedje. Dial mocht dan het label zijn van Lawrence, Sten en Pantha Du Prince, dit duo bracht andere koek. Klonk die plaat enerzijds nog als een afstudeerproject in de theaterrock, dan draaide ze, anderzijds, ook nog iets teveel om de ironische teksten, en iets te weinig om het muzikale potentieel van Thies Mynther. Dat is bij deze rechtgezet. Natuurlijk, Dirk von Lowtzow – ook zanger, tekstschrijver en gitarist van Tocotronic hoéf je niet altijd serieus te nemen. Zijn vertolking van bijna Brits aandoende ironische lyrics is niet altijd verschoond van dandiness en theatraliteit. Wie zou ook een nummer getiteld ‘In The Tittery’, gelieerd aan een kunstexpositie van Cosima von Bonin, dit keer voor een eenvoudige hoes tekenend, ernstig nemen? Dat mag je wél wat het pianospel van Mynther betreft. Net zo trefzeker zijn fraseringen als ‘In universal prostition/excess is mediocrity/In universal prostitution/tortures dressed as empathy’. Wie het schoentje past Met ‘Pardon My English’ weet het duo beter dan ooit wrange realiteit, een knipoog, roestig klassiek en experimenteel neoklassiek met elkaar te verbinden. Soms op het randje van kleinkunst en operette, maar mocht dat reserves oproepen: voor deze Phantom/Ghost mag je die absoluut wel even laten vallen.